زمان افعال (tenses)، همان‌طور که از نام‌اش پیداست، خواننده را از زمان رخ دادن عمل یا اقدامی خاص آگاه می‌کند. در نگارش آکادمیک، زمان فعل چیزی فراتر از بازه‌های زمانی است. انتخاب زمان‌ها به‌طور ناخودآگاه دیدگاه نویسنده را درباره‌ی ایده‌ها و نظریات بیان می‌کند. بنابراین مترجم یا نویسنده باید روش‌های استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی را بیاموزد.
برای به دست آوردن بینش درباره‌ی انتخاب زمان‌ها در نگارش و ترجمه مقالات علمی، می‌توانیم یک سبک نوشتاری کلی را برای مقاله‌ی آکادمیک با توجه به موضوع آن انتخاب کرده و دستور زبان استفاده شده در مقاله را با توجه به سبک نوشتاری آن تنظیم کنیم. این مقاله به کاربرد کلی زمان‌ها در مطالعات کمی و علمی و همچنین راهبردهای استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی می‌پردازد.
در بخش مقدمه، اطلاعاتی درباره‌ی پس‌زمینه‌ی مطالعه ارائه می‌شود. این بخش به بیان حقایق مرتبط با موضوع مقاله می‌پردازد. همچنین، نویسنده رابطه‌ی مطالعه با موضوع مورد بحث را بیان می‌کند. در کنار این‌ها، نویسنده نظر خود را درباره‌ی موضوع مقاله به اختصار بیان می‌کند. با توجه به محتوای موجود در مقدمه، افعال این بخش معمولاً با زمان حال ساده (present tense) نوشته می‌شوند. زمان حال ساده برای مطرح کردن حقایق قطعی، تبیین کردن نظر عموم درباره‌ی موضوع مطالعه، و ارائه کردن نظریاتی که در رابطه با موضوع مطالعه طرح شده‌اند به کار برده می‌شود.
زمان افعال (tenses)، همان‌طور که از نام‌اش پیداست، خواننده را از زمان رخ دادن عمل یا اقدامی خاص آگاه می‌کند. در نگارش آکادمیک، زمان فعل چیزی فراتر از بازه‌های زمانی است. انتخاب زمان‌ها به‌طور ناخودآگاه دیدگاه نویسنده را درباره‌ی ایده‌ها و نظریات بیان می‌کند. بنابراین مترجم یا نویسنده باید روش‌های استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی را بیاموزد.
برای به دست آوردن بینش درباره‌ی انتخاب زمان‌ها در نگارش و ترجمه مقالات علمی، می‌توانیم یک سبک نوشتاری کلی را برای مقاله‌ی آکادمیک با توجه به موضوع آن انتخاب کرده و دستور زبان استفاده شده در مقاله را با توجه به سبک نوشتاری آن تنظیم کنیم. این مقاله به کاربرد کلی زمان‌ها در مطالعات کمی و علمی و همچنین راهبردهای استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی می‌پردازد.
در بخش مقدمه، اطلاعاتی درباره‌ی پس‌زمینه‌ی مطالعه ارائه می‌شود. این بخش به بیان حقایق مرتبط با موضوع مقاله می‌پردازد. همچنین، نویسنده رابطه‌ی مطالعه با موضوع مورد بحث را بیان می‌کند. در کنار این‌ها، نویسنده نظر خود را درباره‌ی موضوع مقاله به اختصار بیان می‌کند. با توجه به محتوای موجود در مقدمه، افعال این بخش معمولاً با زمان حال ساده (present tense) نوشته می‌شوند. زمان حال ساده برای مطرح کردن حقایق قطعی، تبیین کردن نظر عموم درباره‌ی موضوع مطالعه، و ارائه کردن نظریاتی که در رابطه با موضوع مطالعه طرح شده‌اند به کار برده می‌شود.
یکی از خدمات انتشارات نارون پاب برای مولفین و مترجمین چاپ کتاب درسی و آموزشی است. بسیاری از اساتید دانشگاه بعد از سالها تدریس و پژوهش کتابی را تالیف یا ترجمه می‌کنند که حاوی تجارب ارزشمند سالهای متمادی آنان است. این تجارب در قالب چاپ یک کتاب بسیار با ارزش و پر مخاطب هستند. برای مثال، کتابهای درسی که در محتوای آن، از قالب تئوری بالاتر رفته و مثالهای زیادی برای عناوین مختلف آن مطرح نموده‌اند که این مثالها نیز اغلب برگرفته از تجارب خودشان می‌باشند، طرفداران زیادی دارد.
دیدگاه منفی که اغلب در این افراد وجود دارد آن است که آنها معمولاً اطلاع و برآورد خوبی از تجارب و اطلاعات خود ندارند و یا اینکه ایده گردآوری مطالب و تالیف یک کتاب را در ذهن خود ندارند. با توجه به تجربه چندین ساله ما در چاپ کتاب و انتشار آن می‌توانیم این ادعا را داشته باشیم که بهترین و مفیدترین کتابهایی که می‌تواند چاپ و منتشر شود کتابهایی است که افراد کارآزموده و مجرب به رشته تحریر در می‌آورند.
بگذارید مثالی بزنیم؛ یکی از بهترین و ارزنده‌ترین فعالیت‌های هر انتشاراتی تحلیل بازار است. تحلیل بازار به این منظور صورت می‌گیرد که اول شکاف موجود در حیطه کتابها شناخته شود. در قدم دوم، نیاز مخاطبین مورد شناسایی قرار گیرد و در قدم سوم میزان علاقمندی و پتانسیل بازار برآورد شود.
اهمیت نشانه گذاری در ترجمه مقالات علمی در این است که درک مقاله را برای خواننده آسان می‌کند. مقاله‌های پژوهشی معمولاً ایده‌های پیچیده و جمله‌های بلند دارند. بنابراین، نشانه‌گذاری درست در جمله‌های مقاله‌های پژوهشی مهم است. نشانه‌گذاری استدلال‌‌های‌تان را تقویت می‌کند و هیچ ابهامی در مقاله باقی نمی‌گذارد. در این مقاله، تعدادی از نشانه‌های مهم در مقاله‌های پژوهشی را مرور می‌کنیم. برخی از نشانه‌های رایج عبارتند از: نقطه‌ویرگول (semicolon)، دونقطه (colon)، و علامت کوتیشن (quotation mark).
مورد استفاده اول: ارتباط دادن دو بند مستقل (independent clause) که هم‌بستگی معنایی دارند. بند می‌تواند یک جمله‌ی کامل باشد. ایده‌های این نوع جمله‌ها یا بندها باید ارتباط نزدیکی با هم داشته باشند. برای مثال:
It rained all day; we were cold, wet, and miserable standing outside
در این جمله، هر کدام از بخش‌هایی که با نقطه‌ویرگول از هم جدا شده‌اند می‌توانند یک جمله‌ی مستقل باشند.
در نگارش آکادمیک، توجه به ساختار جمله و گرامر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هر چند این مساله در نگارش غیررسمی هم صادق است، اما اشتباهات گرامری در نگارش آکادمیک اعتبار نویسنده را شدیداً کاهش می‌دهد. در این راستا، یکی از نکات مهم تطابق فعل و فاعل است. رابطه‌ی فعل و فاعل در قلب نگارش صحیح انگلیسی قرار دارد. تطابق فعل و فاعل جمله را یکدست و درک آن را ساده‌تر می‌کند.
فاعل نشان‌دهنده‌ی شخص یا شیءِ کننده‌ی کار است، در حالی که فعل نشان‌دهنده‌ی حضور، اقدام یا رخداد است. برای مثال:
George played
She brushed her hair
He reviewed for the exams
Christine renewed her license