۱- نحوه شکل گیری پیر ریویو یا peer review
در گذشته، مقالات ارسال شده به مجلات توسط خود ادیتور مجله مورد غربالگری علمی قرار می‌گرفتند. اما با افزایش زمینه‌های تخصصی و تعداد مجلات این نیاز به وجود آمد تا قبل از تصمیم گیری درباره یک مقاله از نظر سایر متخصصین مربوط به حوزه‌ای که مقاله در آن ارایه شده درباره کیفیت مقاله نیز استفاده شود. این به آن معناست که ادیتورهای مجله تصمیم گرفته‌اند به غیر از نظر و رای علمی خود از آراء و نظرات سایر متخصصان و همکاران خود نیز درباره کیفیت مقاله استفاده نمایند. اما لازم به ذکر است که رای نهایی درباره پذیرش و یا رد مجله به عهده ادیتور مجله می‌باشد.
ادامه مطلب را در سایت چاپ مقاله و پذیرش مقاله اوج دانش را مشاهده کنید
۱- موضوعی را انتخاب کنید. این کار معمولاً سخت‌ترین مرحله کار است. برای مثال، می‌خواهیم کتابی غیر داستانی بنویسم. در این صورت خودکار را بردارید و شروع به نوشتن مهارتها، علایق، سرگرمی‌ها، و هرچیز مهم و چالش‌برانگیزی کنید که با آن مواجه شده‌اید. بعد از اتمام این کار، برگردید و ۳ یا ۴ موضوعی که از نوشتن درباره آن لذت میبرید انتخاب کنید. همین که از بین موضوعات منتخب مرحله دوم یکی را انتخاب نمودید آن را به اجزای مختلف و یا زیر عنوان‌های مختلف تقسیم کنید.
۲- نگارش کتاب را شروع کنید. از شما چنین انتظاری نمی‌رود که به عنوان نویسنده‌ای حرفه‌ای، کتاب خوبی را نگارش کنید. تنها انتظاری که وجود دارد این است که آنچه را که قصد دارید بنویسید به صورت موجز و مختصر، شفاف و به شکلی جذاب بنویسید. برای نوشتن بهتر است که وقت نگارش روزانه تعیین کنید. برای مثال، اگر در روز تنها ۵ دقیقه وقت نگارش دارید سعی کنید روی آن ۵ دقیقه متعهد باشید و اجازه ندهید هیچ چیز دیگری مزاحم این زمان باشد.
۳- کتاب خود را بعد از اتمام ویرایش کنید. دقیقاً زمان آموزش شما اگر قبلاً نویسندگی نکرده‌اید و یا دوره آموزشی نگذرانده‌اید زمانی است که ویرایشگری کتاب شما را می‌خواند و آن را ویرایش می‌کند. در این بازه زمانی شما موارد و مطالب بسیار زیادی را خواهید آموخت. بسیاری از افراد اصلاح املایی و صفحه آرایی را با ویرایش اشتباه می‌گیرند (انواع ویرایشگری ادبی در چاپ کتاب). بهترین توصیه‌ای که به شما می‌توانیم بکنیم این است که حتماً با یک ویرایشگر زبده در ارتباط باشید و سعی کنید مطالبی که می‌نویسید را ویرایش کند.
سرقت علمی یا همان Plagiarism در مقالات و پایان‌نامه‌ها و آثار علمی اتفاق می‌افتد. شبهات بسیاری از سرقت علمی در پژوهشگران و جامعه علمی وجود دارد و جامعه علمی گاهاً بر روی مخصوصاً میزان سرقت علمی اشتراک نظر جامعی ندارند. در این مطلب در گام نخست به مصداق و موارد سرقت علمی خواهیم پرداخت و سپس به بحث در باره اینکه چه میزان از سرقت علمی مورد قبول فضای علمی است می‌پردازیم.
بر طبق فرهنگ لغت آنلاین Merriam-Webster، سرقت علمی یا Plagiarism به این معانی می‌باشد:
– دزدیدن و یا مال خود نمودن ایده و یا صحبت دیگران
– استفاده از تولیدات دیگران بدون ذکر منبع
– سرقت کلی ادبی (به شکلی که مثلاً داستان یا اشعاری را اذعان خود نمود در حالیکه در واقع اینگونه نیست)
– ارایه ایده جدید و یا محصولی جدیدی که از یک منبعی که در حال حاضر وجود دارد بدون اینکه نامی از این منبع برده شود.
در حقیقت در دزدی علمی یک فرد اثر کسی دیگر را در وهله اول به سرقت می‌برد و بعد از آن به افراد دیگر در مورد آن دروغگویی می‌کند. بنابراین، در سرقت علمی دو عمل غیراخلاقی بزرگ رخ می‌دهد.
اگرچه پژوهش از نگارش شفاف و مستقیم سود می‌برد، معمولاً وفاداری به شیوه‌های نگارش آکادمیک منجر به ارائه‌ی عبارت‌های خشک و رسمی می‌شود. به طور معمول شفافیت در نگارش آکادمیک کم است و در نتیجه، نویسندگان متون آکادمیک اغلب متونی را ارائه می‌دهند که خوانش و درک آنها مشکل است. این گونه متون انسجام و جریان منطقی ندارند و تمرکز مخاطب از موضوع اصلی پژوهش منحرف می‌شود. این مشکلات معمولاً براثر بی‌توجهی به یک هدف مشترک رخ می‌دهند؛ این هدف شفاف کردن محتوای مقاله است. برخی از ویژگی‌هایی که متن آکادمیک را پیچیده و اطناب‌آمیز می‌کنند عبارتند از:
استفاده‌ی مکرر از افعال استاتیک و اسامی انتزاعی منجر به اسم‌سازی و کاهش شفافیت در نگارش آکادمیک می‌شود.
تاکنون در همین وب سایت و وب سایتهای دیگر اصول زیادی در باب شیوه نگارش علمی یک مقاله برای پذیرش و چاپ در مجلات معتبر ارایه شده است. نگارش علمی تفاوتهای زیادی با سایر انواع نگارش دارد و نکات و جزییات بسیاری برای آن می‌توان متصور شد. در این مطلب قصد داریم اصول مهم درباره نگارش علمی مقاله را ارایه کنیم.
بسیاری از ژورنالهای معتبر علمی به محققان و نویسندگان اعلام می‌کنند که جملات خود را با حروف مخفف و اعداد شروع نکنند. با این حال، استفاده از اکرونیم‌ها (acronyms) در جای جای جملات مورد قبول می‌باشد زیرا آنها به خودی خود کلمه هستند یا نشانگر نام یک سازمان (مانند ناسا،NASA) می‌باشند.